Trzy niezawodne rady, które pozwolą ci żyć w spokoju i bez wyrzutów sumienia.

Jeśli dobrze kojarzę, to Volant kiedyś pisał o tym, że najłatwiej jest odejść do kogoś, skacząc z relacji w relację bo wtedy unikamy tego okresu samotności, w którym musimy się zmierzyć z własnymi demonami i samodzielnie zadbać o własne szczęście. Jestem skłonny zgodzić się z tą tezą, przynajmniej w odniesieniu do kobiet, bo tłumaczyłaby ona popularność wiadomości jakie dostaję. Tylko dzisiaj odpisałem na cztery takie, w których opowiedziano mi o nagłym pojawieniu się tego drugiego, wspanialszego. Zwykle pytanie jest takie samo – czy warto do niego czmychnąć?

Kiedy pojawia się ten drugi?

Zaskakuje mnie trochę fakt, że prawie wcale nie zastanawiasz się nad swoim życiem i nigdy go nie analizujesz, nie spoglądasz na nie z większej perspektywy. Nie dociekasz przyczyn takiego czy innego zachowania. Nie próbujesz dojść do źródła swoich problemów. Na przykład mogłabyś odpowiedzieć sobie na pytanie kiedy pojawia się ten drugi? Stawiam dolary przeciwko orzechom, że nie na początku twojej relacji, nie wtedy gdy twój Zdzicho obdarowywał cie bukietami kwiatów i tuczył kolejnymi pudełkami czekoladek. Raczej nie wtedy, gdy wciąż uprawialiście dziki seks pod gołym niebem, gdzieś między Mielnem a Koszalinem. I też nie wtedy, gdy zabierał cie na czwartkowe wernisaże w lokalnej galerii sztuki.

Ten drugi zawsze pojawia się i staję się problemem wtedy, gdy z twoim obecnym misiaczkiem masz jakieś przewlekłe problemy. Zawsze jest tak, że aktualny jest do dupy a ten nowy jest jego kompletnym przeciwieństwem, dokładnie tym czego oczekiwałabyś od aktualnego. Jest tym, który dba lub dbałby o twoje orgazmy, jest tym, który jest czuły i cie słucha i jest tym, na którego zawsze i w każdych okolicznościach można liczyć. Pan idealny, którego szukałaś całe życie, tylko trafił się akurat wtedy, gdy utknęłaś w relacji z kimś, kto jest w najlepszym wypadku chujowy ale stabilny. Pan fantastyczny, który wzbudza w tobie uczucia. Nie to co ten nudny kotlet mielony na kanapie.

No i co w związku z tym?

Niby nic. Ale może jednak coś? Może jednak to jest zastanawiające, że zaczynasz zwracać uwagę na innych wtedy, gdy u ciebie jest trochę nieteges? Nie wtedy gdy twój luby zabiera cie do tego kina i na wycieczkę w Tatry, nie wtedy gdy robi ci ciepłą kąpiel, polewa wino i masuje kark w gorszy dzień, tylko wtedy gdy właśnie tego nie robi. Może warto zadać sobie pytanie, czy to nowy jest taki wspaniały czy może stary taki stary? Może ten nowy jest tylko na złość staremu?

Bo wiesz, bardzo łatwo uwierzyć we wspaniałość kogoś, kto ma akurat te cechy, których aktualnie nam brakuje. Łatwo się zagubić, gdy jeden podaje na tacy to, o czym drugi nawet nie pomyśli. I to nawet jest całkiem zrozumiałe, ale bez ciągłej refleksji ciężko odróżnić ziarno od plew. Co z tego, że uciekniesz do nowego, bo on ci daje to czego ci brakuje, jeśli za pięć minut się obudzisz, że przecież on wcale nie jest taki kolorowy jak się wydawał, że skarpetki też zostawia na środku pokoju a i bąki ma bardziej śmierdzące od starego. I w ogóle, ten stary to nie był taki zły, tylko kurczę, ten miał coś takiego w swoich oczach.

Doradź mi, kel, co mam robić?

Napiszę ci dokładnie to samo, co napisałem wszystkim, którzy zwrócili się do mnie z tym problemem: zanim zaczniesz ładować się w nową relację, zrób coś ze swoją aktualną. Nie wiem, cokolwiek. Napraw ją, albo zakończ. Albo puknij się w głowę.

Ale błagam cię, nie pytaj mnie “jak mam zdradzać swojego męża i utrzymać to w tajemnicy?”.

Bo ja nie doradzę ci jak być suką.